طبق آیین باستان در این رو آتش بزرگی بر افروخته می شود که تا صبح زود و
برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر
زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان
پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی
برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن
اشاره دارد.
به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ
پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو
به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد
باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.